-
1 chlubić się
(-bię, -bisz); vr* * *ipf.(= być dumnym) take pride (kimś/czymś in sb/sth); (= szczycić się) boast (kimś/czymś of sb/sth); chlubić się swoimi osiągnięciami w pracy boast of one's professional achievements; chlubić się utalentowaną córką boast of one's gifted daughter.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > chlubić się
-
2 pochlub|ić się
v refl. książk. móc się czymś pochlubić to pride oneself/itself on sth- szkoła może się pochlubić długą historią the school prides itself on its long history- mamy się czym pochlubić we have a lot to be proud of ⇒ chlubić sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pochlub|ić się
-
3 chlub|ić się
impf vi książk. to pride oneself (czymś on sth); to take pride (czymś in sth)- Paryż chlubi się wieżą Eiffla Paris takes pride in the Eiffel Tower- Polacy chlubią się gościnnością Poles pride themselves on their hospitality a. on being hospitable- chlubił się doskonałą pamięcią a. tym, że ma doskonałą pamięć he prided himself on his perfect memory a. on the fact that he had a perfect memory- nie masz się czym chlubić you have nothing to be proud ofThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > chlub|ić się
См. также в других словарях:
chlubić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, chlubić siębię się, chlubić siębi się {{/stl 8}}– pochlubić się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} chwalić się czymś (kimś), z czego (kogo) jest się dumnym, co (kto) przynosi (w oczach innych)… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pysznić się — ndk VIa, pysznić sięnię się, pysznić sięnisz się, pysznić sięnij się, pysznić sięnił się «wynosić, wywyższać się nad innych; chełpić się, chlubić się, szczycić się czymś» Pysznić się przed kolegami. Pysznić się swoim ubiorem, bogactwem,… … Słownik języka polskiego
szczycić się — ndk VIa, szczycić sięcę się, szczycić sięcisz się, szczyć się, szczycić sięcił się «być dumnym z kogoś, z czegoś, chlubić się kimś, czymś; słynąć z czegoś» Szczycić się swoimi osiągnięciami. Szczycić się odwagą, wiedzą, urodą … Słownik języka polskiego
przechwalać — ndk I, przechwalaćam, przechwalaćasz, przechwalaćają, przechwalaćaj, przechwalaćał, przechwalaćany forma ndk czas. przechwalić (p.) przechwalać się «mówić pochwały o sobie samym, chełpić się, chlubić się, pysznić się czymś» Przechwalać się odwagą … Słownik języka polskiego
zaszczyt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. zaszczytycie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} to, czym się można chlubić, z czego można być dumnym; wyróżnienie, honor : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sprawiać komuś zaszczyt czymś.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
